„Popodnevni Beograd”, izložba slika Zorana Mišića, predstavljena je u Galeriji ‘73 (Beograd, Požeška 83a): autentična igra duha i izuzetna likovnost po sebi su ono što delo ovog umetnika čini prepoznatljviim još od 90-ih godina.


„Ima umenika koji tvrdogalvo odolevaju pritiscima epohe, ne želeći da proširuju pojam umetnosti na radikalan način, već da u okviru spoznatog otkrivaju nove prelaze osećanja i značenja koje umetnost može da ima. Na taj pravac u novije vreme je ukazala postmoderna koja je iznova shvatila da prošlost nije mrtva. Ovakav stav je prihvatio i Zoran Mišić, umetnik koji je sazrevao 90-ih godina prošlog veka, u vreme rata i opšteg bezbađa na prostorima bivše Jugoslavije, mada ništa nedvosmisleno nije ostavilo traga od tog “nevremena” na njegovom stvaralaštvu.

Ipak, Mišića optičke distorzije ne zanimaju kao mračna alegorija vremena u kojem živi i stvara, već pre svega kao plastička građa koja otvara prostor za igrarije duha i likovnost samu po sebi. Pravi pokretači slike jesu boja i svetlost, kao kod impresionista kakav je bio Mone, kome je Mišić do danas ostao lojalan. Ovo kaleidoskopsko slikarstvo boje i svetla odlikuje raznolika faktura boje, fino tkanje poteza, geometrijski crtež, u izvesnom smislu veristička, ali još više apstraktna moć forme. To je put kojim se daje polet mašti i postiže određena jednostavnost i ritam kompozicije, ideali kojima su svojevremeno težili neki od naših najvećih slikara, Ćelić ili Gvozdenović, na primer.

Ovo izuzetno pismeno slikarstvo obnavlja snagu i likovnog i vizuelnog, a da pri tom ne odlazi na stranputicu scenografskog ili osrednje apstraktnog, jer je poenta u iskazu nekih neobjašnjivih osećanja koje Mišić nosi u sebi, a to je najeća vrednost njegovih slika na ovoj izložbi”, navodi u katalogu istoričar umetnosti Boško Stepanović.